Версия для печати > "Qədr Xum" hadisəsi [ŞER]

Mədinədən gələn böyük izdiham
Həcc mərasimin bitirib tamam.
Vətənə dönməyə hazırlaşarkən
Zilhiccə ayının on dördü erkən
Kəbə həyətində başda Peyğəmbər
Sübh vida namazın əda etdilər.
Dan yeri sökülüb ağaran zaman
Mədinə yolunu gedirdi karvan.

Kimisi miniklə kimi piyada
Sayları bəlkə yüz mindən ziyadə
Zəvvarlar yol gedir mehriban gülər
Bir–birinə hörmət göstərirdilər.
Həzrəti Peyğəmbər öz dəvəsində
Yaxın adamların əhatəsində
Ətrafı gülərüz seyr eləyərkən
Xoşlanır gördüyü bu mənzərədən.

İslam–əhlin belə mehriban görür
İftixar hissilə qəlbi döyünür.
Sevinir islamın vəhdətinə o.
O böyük Allahın qüdrətinə o.
İslam bayrağının altında fəqət
Tayfalar içində yaratdı ülfət.

Sevinci bu idi bədəvi ərəb
Allahı tanıyıb öyrəndi ədəb.
İyirmi üç ildir o yorulmadan
Onlara tilavət eylədi Quran.
O öz Allahından razılıq edir
Risalətin uca zirvəsindədir.

Narahtlığı da var idi onun
Bilirdi ömrünün yaşayır sonun.
Çünki ərəfatda olduğu zaman
Ölüm dəvətini almışdı Haqdan.
Özündən sonra da yerində o nur
Adil bir rəhbərə ehtiyac duyur.

Odur ki qəm tozu üzünə bəzən
Qonaraq sevincin yuyur üzündən.
Qorxduğu o idi ölərsə əgər
Çəkdiyi zəhmətlər gedəcək hədər.
Düşünürdü etsin necə hərəkət
Doğrusu ehtiyat edirdi Həzrət.

Yerinə canişin qoymadan ölər
Bu birlik dağılıb pozula bilər.
Allahın elçisi bu fikirdəkən
Cənabı Cəbrail göründü birdən.
“Təbliğ” ayəsini gətirdi ona
Allahın sevimli son Rəsuluna.

Zilhiccə ayının on səkkizində
Hicaz çöllərinin qum dənizində
Susuz səhralarda üzürdü karvan
“Qədir xum” çölünə çatdığı zaman
Dayanmaq əmrini verdi Peyğəmbər.
Buyurdu: – Gəlibdir mühüm bir xəbər.
Carçılar car çəkib çağırırdılar:
– Camaat dayanın durun xəbər var.

Hamısı dayanır üzlərdə heyrət
Geridə qalanlar gəlir nəhayət.
Qabaqda gedənlər dönənə qədər
Dəvələr yükündən yığıldı minbər.
Camaat namaza düzülən zaman
İstidən od tutub yanırdı hər yan.

İki ağac vardı cəmi bu yerdə
Onların üstünə salındı pərdə.
Kölgəlik yarandı Peyğəmbər üçün
Ən böyük ibadət oldu həmin gün.
Namazın bitirib Rəsuli–əkrəm
Minbərin üstünə qalxaraq bu dəm
Səmavi körkəmdə çox cazibədar
Həmd–səna edərək xütbə oxuyar:
– “Bunu bilməlidir hər mömin adam
Onlara özündən mən çox yaxınam.

Həzrətin dediyi hər kəlmələri
Carçılar təkrarən çatdırır geri:
Ey camaat! –dedi Rəsuli–əkrəm:
– Az qalıb dünyanı mən də tərk edəm.
Cənabi Cəbrail Pərvərdigardan
“Təbliğ” ayəsini eylədi bəyan.”
Bu zaman araya sakitlik çökür
Bəzisi ağlayıb göz yaşı tökür.

Peyğəmbər sözünə edərək davam:
– “Mənə qulaq asan ey əhli–islam!
Sizin içinizdə iki möhtəşəm
Qiymətli ağır şey qoyub gedirəm.
Birinci – mübarək Qurani–kərim!
İkinci – müqəddəs itrətim mənim!
Onlara ehtiram edilsin gərək
Kovsər kənarında görüşənədək.

Allahın “ipindən” kim tutsa əgər
Onu düzgün yola hidayət edər.
Mənim itrətimə eləyin hörmət
Verirəm onları sizə əmanət.
Əbu Talib oğlu əlini də siz
Ən yaxın dost kimi bilməlisiniz!”
Əlinin əlindən tutub Peyğəmbər
Çiynindən yuxarı çəkdi bir qədər:
– “Kimlərin mövlası olmuşamsa mən
Mövladır onlara əli bu gündən!

Ya Rəbbim! əlini sevəni sev sən
Düşmənin uzaq et mərhəmətindən.”
Peyğəmbər sözünə vururaq yekun:
– “Dininizi kamil eylədim bu gün.
Burada olanlar olmayanlara
Sözlərimi təbliğ etsin onlara
Bəlkə olanlardan o olmayanlar
Eşidib bunları çox xatırlayar.”

Sonra da göylərə uzadaraq əl:
– “Ya Rəbbim əhdinə eylədim əməl!”
Deyərək minbərdən düşdü Peyğəmbər.
Təbriklər uzandı səhər qədər
Gəlib dəstə–dəstə ziyarətçilər
Həzrəti əliyə beyət etdilər.
Əbu Bəkr ömər təbrik edərkən:
– Ya əli hamının mövlası sənsən!
Onlar da görüşüb tutdu əl–ələ
“Qədir Xum” tarixə yazıldı belə.